Voor het Jaarverslag van 2022 van Coöperatie Dichtbij – waar Thuiszorg Dichtbij onderdeel van is – interviewden we zzp’er Irene Knikman.
Zzp-lid Irene Knikman is lid van de coöperatie sinds 2018 en heeft de overstap van Buurtzorg naar het zzp-leven gemaakt omdat ze graag de palliatieve terminale kant op wilde, en dat heb je minder in loondienst. Irene vertelt over haar werk, het jaar 2022 en wat ze in de toekomst nog hoopt voor de coöperatie.
Werken bij Dichtbij
“Binnen de coöperatie ben ik in de eerste instantie vooral aan de slag gegaan in de 24-uursdiensten, wat we nu eigenlijk niet meer hebben,” legt Irene uit. “Daarna ben ik in de ALS-zorg gerold, daar ben ik toen heel goed opgevangen door een aantal goede collega’s die al heel lang in het vak zitten. Dat is wat ik heel graag doe.”
Voor de coöperatie doet Irene veel verschillende dingen, maar voornamelijk Wlz-zorg: “Dat zijn de langdurige zorgen. Daar hebben we nu twee teams. Eén team loopt al drie jaar mee en het andere team twee jaar.” Daarnaast draait Irene ook nog weleens de nachten. “En als we een ALS-aanvraag hebben, dan spring ik daar natuurlijk ook bij. Ook heb ik in het verleden de planning voor de routezorg gedaan.”
Wet Langdurige Zorg
Volgens Irene is in de Wet langdurige zorg werken niet voor iedereen weggelegd: “Ik doe dit nu drie jaar, drie jaar lang dezelfde zorg verlenen. Je hebt een team van ongeveer zeven man, dus je draait een dag in de week. Ik vind dit zelf heel leuk, want je bouwt daardoor een band op met de cliënt. Al moet je wel zorgen dat als je zo lang ergens over de vloer komt dat je niet een stuk van het meubilair wordt. Dat het wel professioneel blijft. Dat is soms best lastig omdat je met bepaalde mensen wel echt een goede klik hebt. Dan moet de band en de afstand wel professioneel blijven.”
2022
Wat Irene het meeste bijstaat van 2022 is het kritisch kijken naar welke uren er worden geïndiceerd bij cliënten: “Het afschalen naar minder uren, de verschillen in toewijzingen. Het was toch wel het jaar van verandering en dat was best wel moeilijk.” Ook staat Irene één cliënt in het bijzonder bij: “In 2022 hadden we een ALS-cliënt waarvan we de zorg niet konden borgen. Deze cliënt was al een jaar in zorg en ging in zijn proces verder achteruit. We moesten opschalen met uren, maar helaas door corona, zieke collega’s en te weinig collega’s moest de cliënt toch opgenomen worden en kon hij dus niet thuis blijven. Dat was echt heel sneu.”
Zorg verlenen van A tot Z
Het mooie aan Thuiszorg Dichtbij vindt Irene dat als wij zorg opzetten ook zelf de indicatie houden: “Dus je doet het complete verhaal, van A tot Z. Als je voor een ander werkt, dan doet bijvoorbeeld de andere organisatie vaak nog de indicatie. Dan doe je dus niet het complete plaatje, alleen een stukje. Bij Thuiszorg Dichtbij heb je echt het complete plaatje van A tot Z.”
Moeilijk zzp’ers te krijgen
“Wat ik jammer vind is dat het best wel moeilijk is om genoeg zzp’ers te vinden die willen beginnen in uurtjes-zorg,” legt Irene uit. “Die uurtjes-zorg breidt zich vaak uit naar blokzorg. Maar om zzp’ers te vinden die willen beginnen met uurtjes-zorg is erg moeilijk. Mensen kiezen toch gelijk voor zorg met meer uren. Veel collega’s willen toch zoveel mogelijk uren op een dag draaien.”
Hoop voor de toekomst binnen de coöperatie
Irene hoopt dat er binnen Dichtbij meer ingezet gaat worden op ALS-zorg: “Ik hoop dat er een vast ALS-team komt. Daar is veel vraag naar in de regio. Daarnaast zou het mooi zijn als we zorgverleners daar ook in kunnen gaan scholen. Ook zou ik het heel mooi vinden als het netwerk met het CTB en het ALS-team van UMC Groningen nog wat sterker wordt en dat we daar meer bij aan gaan sluiten.”
“Wat mij aanspreekt in het verzorgen en verplegen van ALS-cliënten is dat het echt een rollercoaster is waar je in meegaat. Het komt vaak wat later in beeld, dus dan zijn mensen al vergevorderd in hun proces. Dat is moeilijk, maar ook uitdagend.” legt Irene uit.
Nooit meer in loondienst
“Wat ik gewoon heel erg leuk vind aan het werken bij de coöperatie is dat je met dezelfde collega’s vaak in verschillende zorgen zit,” vertelt Irene. “Dus dat je elkaar tegenkomt. Dat is gewoon heel prettig. Je bent wel zzp’er maar je hebt wel een band met je collega’s. Er is wel een teamgevoel.”
Of Irene ooit weer terug in loondienst wil? “Nee, dat zou ik nooit meer willen, ik vind het gewoon heel prettig om zelf te bepalen met welke cliënten ik werk en op welke tijden.”